Ρέαλ Μαδρίτης - Ντόρτμουντ 2-0 (30/4/2013)

«Ένα γκολ κάθε 30 λεπτά», «ένα γκολ στο Α' μέρος και βλέπουμε», «ένα γρήγορο γκολ και περνάμε». Αυτές ήταν μέσες άκρες οι δηλώσεις και τα άρθρα στην Ισπανία. Και η Ρεάλ βάλθηκε να τους τρελάνει όλους. Θα μπορούσε να έχει βάλει και τα τρία γκολ που χρειαζόταν στο πρώτο τέταρτο. Η ανατροπή όμως δεν συντελέστηκε ποτέ. Λίγο πριν το τέλος σκόραρε, θυμήθηκε ή καλύτερα βρήκε κουράγιο να πιέσει, μα ήταν αργά. Τελικά νίκησε 2-0 σε ένα φινάλε λατρεία-αποθέωση για το ποδόσφαιρο, όπου έσπασαν καρδιές. Τι να το κάνεις όμως; το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ο Ζοσέ Μουρίνιο θα αποχωρήσει από τη Μαδρίτη χωρίς να έχει αφήσει για κληροδότημα την μεγάλη υπόσχεση του: την κούπα με τα αυτιά Νο10. Αν' αυτού οι Μαδριλένοι θα παρακολουθήσουν από τον καναπέ την καταπληκτική Ντόρτμουντ να διεκδικεί το δικό της δεύτερο σπουδαίο τρόπαιο στον τελικό του «Γουέμπλεϊ».

Τα μωρά του Γίργκεν Κλοπ είχαν και τα τρία συστατικά που απαιτούνταν για να υπερασπιστούν το 4-1 του πρώτου αγώνα. Τύχη, αστοχία των αντιπάλων και τον Βαϊντενφέλερ να... ουρλιάζει παρών στις στιγμές που χρειάστηκε. Και όλα αυτά στο ξεκίνημα, τότε που η Βασίλισσα μπήκε για να αποδείξει πως το πίστευε. Στο 4' ο Ιγουαΐν βρέθηκε μόνος του απέναντι στον Γερμανό τερματοφύλακα που τον σταμάτησε με το πόδι. Στο 13' ο Λεβαντόφσκι απέιλησε με βολ πλανέ και στην κόντρα ο Κριστιάνο Ρονάλντο υποδέχτηκε τη μπάλα στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας, αλλά το δικό του βολ πλανέ σταμάτησε εκ νέου στον Βαϊντενφέλερ. Στο αμέσως επόμενο λεπτό ο Οζίλ βρέθηκε τετ α τετ και πλάσαρε δίπλα από το δοκάρι (θα μπορούσε να έχει δώσει στον αμαρκάριστο Κριστιάνο).

Δεν τα έβαλαν λοιπόν και ψυχολογία είναι αυτή, καταρρακώθηκε. Κάπου εκεί θαρρείς και άδειασαν οι γηπεδούχοι. Σταδιακά οι Γερμανοί αναθάρρησαν, ξεαγχώθηκαν, πήραν τα πάνω τους και ανέλαβαν πρωτοβουλίες. Κάπως έτσι φτάσαμε στο ημίχρονο, με τη Ρεάλ να έχει μειώσει δραματικά τις πιθανότητες της και βάση προϊστορίας, μιας και στο παρελθόν μόλις τρεις από τις 12 ομάδες που είχαν επιστρέψει από το 4-1, δεν είχαν σκοράρει στα πρώτα 45 λεπτά.

Στην επανάληψη μάλιστα τα πράγματα ζόρισαν ακόμα περισσότερο για τους Ισπανούς. Στο 49' ο Λεβαντόφσκι έδωσε το στίγμα του και ένα λεπτό αργότερα πυροβόλησε στο οριζόντιο δοκάρι. Η Ντόρτμουντ θα μπορούσε να έχει καθαρίσει σε εκείνο το διάστημα μέχρι και το 70'. Ωστόσο, λαθάκια στην τελική πάσα ή το πλασέ, κράτησαν ζωντανή την αντίπαλο της. Ειδικά στο 61' όταν ο Ρόις έδωσε πάρε βάλε στον Γκουντογκάν που σε κενή εστία κατάφερε να μην βρει δίχτυα ή για την ακρίβεια να κάνει ήρωα τον Ντιέγο Λόπεθ που έκανε μία από τις αποκρούσεις της καριέρας του.

Ενδεικτικό της σύγχυσης της Ρεάλ, ήταν ότι η πρώτη καλή ευκαιρία για τη Ρεάλ δημιουργήθηκε στο 70'. Μεσολάβησαν δηλαδή 55 ολόκληρα λεπτά επιθετικής αδράνειας. Στο 78' οι Μαδριλένοι σωστά διαμαρτυρήθηκαν για χέρι εντός περιοχής του Χούμελς και και ξαφνικά από εκείνη τη στιγμή άρχισαν να ρολάρουν. Φυσικά αυτό σε συνδυασμό με τις φουλ επιθετικές (όλα για όλα) αλλαγές του Μουρίνιο. Στο 83' ο Πορτογάλος κόουτς είδε φως. Ο Οζίλ έκανε την παράλληλη στον Μπενζεμά που πλάσαρε και σήκωσε το «Μπερναμπέου» στο πόδι. Ξαφνικά το πίστεψαν και ο πανικός κυρίευσε τους φιλοξενούμενους που τα είχαν χάσει.

Πάλι καλά γι αυτούς που παρέμεινε ψύχραιμος ο Βαϊντενφέλερ και στο 88' έκανε ακόμα μία εκπληκτική απόκρουση. Ωστόσο, στο κόρνερ που ακολούθησε, δεν μπόρεσε να αποσοβήσει το 2-0. Σε φάση διαρκείας ο Μπενζεμά έστρωσε στον Σέρχιο Ράμος που έκανε τον επαναληπτικό μπουρλότο. Στα επτά (+5 οι καθυστερήσεις) που ακολούθησαν, ζήσαμε κάτι πολύ έντονο, με τη Ρεάλ να αγγίζει κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ ξανά στην ιστορία του θεσμού. Τελικά όμως η Ντόρτμουντ επιβίωσε και παρά την ήττα... θριάμβευσε. Η ομάδα από την Κοιλάδα του Ρουρ θα δώσει το παρών στον δεύτερο (μετά το 1997) μεγάλο τελικό της, που λογικά θα είναι γερμανικός. Μέχρι τότε ο Κλοπ και οι πιτσιρικαρία του μπορούν να γιορτάσουν και γευτούν και αυτό το «παγωμένο» πιάτο της εκδίκησης για τον αποκλεισμό από τη Ρεάλ στα ημιτελικά του 1998.

Τα γκολ του αγώνος στο παρακάτω βίντεο: